بیړنی غبرګون او د کډوالو او کورنیو بې‌ځایه شویو ملاتړ

اوس‌مهال اکثر افغانان د فقر تر کرښې لاندې ژوند کوي، او له ۱۷ میلیونو زیات کسان (شاوخوا ۴۰ سلنه) له سختې او شدیدې خوراکي نه‌امنۍ سره مخ دي. دا شمېره نږدې ۳.۴ میلیونه کسان (تقریباً ۸ سلنه) هم رانغاړي چې د خوراکي نه‌امنۍ د بیړني حالت سره مخ دي. شاوخوا ۶.۶ میلیونه داخلي بې‌ځایه شوي کسان په ټول هېواد کې له سختو شرایطو سره ژوند کوي.
کډوال، زیان‌منونکي مهاجرین او داخلي بې‌ځایه شوي کسان اکثره له محافظتي ستونزو سره مخ وي او سرپناه، خواړه، د اوبو، روغتیا او حفظ‌الصحې خدماتو (WASH) او نورو اساسي خدماتو ته لاسرسی نه لري.
 PTCRO موخه لري چې د بې‌ځایه کېدو له امله زیان‌منو ښځو، نجونو، هلکانو او نارینه‌وو سره مرسته او ملاتړ وکړي.

د PTCRO تمرکز په لاندې برخو دی:

• د ځایي کچې د روغتیایي او بشري خدماتو (HHS) لپاره د کم شوي څو-موخیز نقدي مرستو (MPCA) بسته برابرول.
• بیړنی غبرګون: موږ داخلي بې‌ځایه شویو، له خطر سره مخ کوربه ټولنو او بېرته راستنېدونکو ته د ژمنیو مرستو، بیړني سرپناه، غیرخوراکي توکو، د زیان‌منو ارزونې، ظرفیت لوړونې او څو-موخیزې نقدي مرستې له لارې د بشري مرستو ته لاسرسی برابروو.
• ښوونه او روزنه: PTCRO  د بیړنیو حالاتو لپاره د هغو ماشومانو، تنکیو ځوانانو او ځوانانو لپاره ښوونه چمتو کوي چې د بې‌ځایه کېدو اغېزمن شوي دي. موږ د ښوونې کارکوونکو ظرفیت لوړوو تر څو ستراتیژیکې زده‌کړې وړاندې کړي، چې پکې غیررسمي زده‌کړې (د ټولنې-پایه زده‌کړې)، د رسمي زده‌کړو ملاتړ، او د هغو ماشومانو لپاره چې له مکتب پاتې دي، د ځوانانو زده‌کړه او روزنه شامله ده، په هغو کلیوالو او له جګړې اغېزمنو سیمو کې چې هلته دولتي ښوونځي نشته یا له ټولنو لرې دي.
• سرپناه او استوګنځي: د سرپناه چمتو کولو غبرګون په افغانستان کې پر دریو بنسټیزو ستنو ولاړ دی:
  • د لومړۍ کرښې سرپناه: دا پړاو بیړني مداخلې دي چې د کړکېچ یا اضطراري حالت پر مهال موقتي سرپناه برابروي.
  • غیرلومړۍ کرښې سرپناه: دا پړاو انتقالی او دایمي سرپناه حل‌لارې دي چې د بیا رغونې او بیارغونې په مرحله کې تطبیقېږي.
  • زیرساخت: دا برخه د موقتي او انتقالی زیرساختونو د ښه‌والي او د موقتي او دایمي تعلیمي تاسیساتو د پراختیا لپاره ده.